τι μάθαμε από τις νυχτερίδες και τα δελφίνια;

Για χιλιάδες χρόνια τα συμπαθή θηλαστικά, τα δελφίνια,καθώς και οι ...λιγότερο συμπαθείς νυχτερίδες,χρησιμοποιούσαν το σύστημα ηχοεντοπισμού που τους επέτρεπε να αποφεύγουν τα εμπόδια ή να εντοπίζουν τη λεία τους, χωρίς να βασίζονται στην όρασή τους. Εκπέμποντας ηχητικά σήματα υψηλής συχνότητας που επέστρεφαν πίσω με ανάκλαση όταν συναντούσαν κάποιο εμπόδιο, έπαιρναν πληροφορίες για την ύπαρξη ενός αντικειμένου.

Την ...τεχνολογία αυτή σκέφτηκαν να μιμηθούν οι άνθρωποι μόλις το 19ο αιώνα. Ο πρώτος που φέρεται να έχει  κατοχυρώσει μια πατέντα για υποβρύχιο σύστημα ηχοεντοπισμού είναι ο Άγγλος μετεωρολόγος Lewis Richardson, το 1912, λίγους μήνες μετά το ναυάγιο του Τιτανικού (λέτε να του μπήκαν ιδέες απ' αυτό;).

 Από τότε τα συστήματα ηχοεντοπισμού,που ονομάστηκαν σόναρ,χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση, αναγνώριση και παρακολούθηση υποβρύχιων σκαφών,για τη χαρτογράφηση του βυθού,για τον εντοπισμό αλιευμάτων κ. ά.
 Φυσικά, δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφερθούμε στη σημαντική εφαρμογή που είχε η χρήση υπέρηχων στον τομέα της ιατρικής. Το υπερηχογράφημα, γνωστή και πολύ διαδεδομένη διαγνωστική ιατρική εξέταση,βασίζεται στην ίδια αρχή της ανάκλασης των ηχητικών κυμάτων.Στην περίπτωση αυτή, η ηχητική πληροφορία μετατρέπεται σε αρκετά ευκρινή εικόνα,γεγονός που έγινε εφικτό με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Έτσι, είμαστε σε θέση να δούμε τη γραφική απεικόνιση ενός εμβρύου στη μήτρα, να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία της καρδιάς και άλλων οργάνων και συστημάτων.

Όχι κι άσχημα για κάτι που μάθαμε από τα δελφίνια και τις νυχτερίδες!
*πηγή:http://en.wikipedia.org