...τελειώνει ωραιότερα!
Για το Δημοτικό λέω, καμάρια μου!
Σας θυμάμαι την πρώτη μέρα της πρώτης τάξης-ήμουν εκεί κι ας μην ήμουν η δασκάλα σας.
Ένα μάτσο ζωηρά πιτσιρίκια, με ολοκαίνουρια ρούχα, με γέλια και κλάματα. Κάποια με τη σιγουριά των μεγαλύτερων αδερφών σας, που ήταν ήδη στο σχολείο. Κάποια με το βλέμμα να ψάχνει τη μαμά λίγο πιο πέρα.
Οι νηπιαγωγοί να σας χαιρετούν με χαμόγελο και να μας βεβαιώνουν ότι είστε τόσο έξυπνα όσο και ζωηρά.
Κι εμείς, οι δάσκαλοι, έτοιμοι να σας γνωρίσουμε, να σας δούμε να παίζετε στην αυλή, να μαθαίνουμε τα απίστευτα κατορθώματα καθενός σας μέσα στην τάξη, να σας καμαρώνουμε σε γιορτές και εκδηλώσεις, να σας βλέπουμε να ψηλώνετε χρόνο με το χρόνο, να αλλάζετε δοντάκια και να μιλάτε με ένα χαριτωμένο σφύριγμα, να τσακώνεστε και να φιλιώνετε.
Κι όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, να γίνεστε -από επιλογή κι όχι από σύμπτωση-τα δικά μου προσωπικά "βασανάκια"...
Τι να πω και τι να μολογήσω! Μια δυναμική ομάδα, έτοιμη να ανταποκριθεί σε κάθε πρόκληση! Οι ιδέες δεν σας έλειπαν.Πάντα ετοιμοπόλεμοι και πρόθυμοι για κάθε είδους ...επικίνδυνη αποστολή.
Δυο χρονάκια μαζί, απ' όλα είχε το πρόγραμμα: και δουλειά και διασκέδαση και φωνές και γκρίνιες και γέλια και πειράγματα. Σαν οικογένεια!
Και τώρα, τέλος εποχής για το δικό μας "μαζί". Θα μου λείψετε! Και σκέφτηκα να σας το πω από τώρα, γιατί τις τελευταίες μέρες θα είμαι απασχολημένη να σας καμαρώνω για τα τελευταία σας λαμπρά επιτεύγματα στο Δημοτικό και να βρέχω χαρτομάντιλα.
Θα σκέφτεστε ίσως ότι οι δάσκαλοι λένε τα ίδια για κάθε τάξη που αποχαιρετούν. Μα μήπως κι εσείς δε νιώθετε το ίδιο για όλους τους δασκάλους που αφήνετε πίσω σας;Και για το χώρο του σχολείου όπου ζήσατε τόσα πράγματα όλα αυτά τα χρόνια;
Αν σας έμαθα ένα πράγμα όλον αυτόν τον καιρό, ελπίζω να είναι αυτό:οι εμπειρίες μας είναι κομμάτι του εαυτού μας και μας διαμορφώνουν. Κρατάμε ό,τι μας κάνει δυνατούς και προχωράμε για τα καλύτερα.Και πάντα είναι ανάγκη να πιστεύουμε ότι "τα καλύτερα έρχονται".
Σας δίδαξα καλά.Σας τα 'πα όλα!
(αλλά δεν είπα ακόμη την τελευταία λέξη)
