η αρχή της δεδηλωμένης

  Φανταστείτε ότι έχετε κερδίσει τις εκλογές και περιμένετε να γίνετε πρωθυπουργός. Περιμένετε -για το τυπικό κομμάτι της διαδικασίας- από τον ανώτατο άρχοντα της χώρας να σας δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Κι εκείνος δίνει αυτή την εντολή στον αρχηγό ενός από τα άλλα κόμματα που πήραν λιγότερες ψήφους ή ...στον κηπουρό του!
  Αυτό συνέβαινε πριν κατοχυρωθεί με το Σύνταγμα η "αρχή της δεδηλωμένης". Δηλαδή ο βασιλιάς μπορούσε να δώσει την εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης σε όποιον ήθελε, αν πίστευε ότι θα συγκέντρωνε στο πρόσωπό του την εμπιστοσύνη της βουλής.
  Ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν αυτός που διαμαρτυρήθηκε έντονα για την κατάσταση αυτή, δημοσιεύοντας ανυπόγραφα στην εφημερίδα "Καιροί" στις 29 Ιουνίου του 1874 άρθρο με τον τίτλο "Τις πταίει;", στο οποίο κατηγορούσε τον βασιλιά Γεώργιο τον Α' επειδή διόριζε πρωθυπουργούς από τα κόμματα της μειοψηφίας.
  Ο αντίκτυπος του άρθρου και τα γεγονότα που ακολούθησαν έκαναν τον βασιλιά να δεσμευτεί  το 1875  ότι εφεξής θα άλλαζε αυτή την τακτική.
   Τυπικά η αρχή αυτή συμπεριλήφθηκε στις διατάξεις του συντάγματος του 1927 και από τότε διατηρήθηκε και περιγράφηκε στις λεπτομέρειές της και στα ακόλουθα συντάγματα.
  Στο Σύνταγμα που βρίσκεται σε ισχύ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι υποχρεωμένος να διορίσει Πρωθυπουργό τον αρχηγό του κόμματος  που διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Αν κανένα κόμμα δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει  στον αρχηγό του κόμματος που διαθέτει τη σχετική πλειοψηφία διερευνητική εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης που να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής και εφόσον αποτύχει διαδοχικά στους αρχηγούς των υπόλοιπων κομμάτων.
*πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%AE_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%B4%CE%B5%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82